قلعه کشیت یکی از قلعه‌های تاریخی ایران است که در استان کرمان واقع شده است. باقیمانده‌های بافت خشتی این قلعه نشان از روزگاران با شکوهی دارد که بر این مکان گذشته است. با هر قدمی که در این قلعه بر می‌دارید، می‌توانید روزگاری را تصور کنید که شور زندگی در دژ کشیت جریان داشته است. جایی که احتمالا یکی از اولین سکونتگاه‌های بشر بوده است. بارها مورد هجوم دشمنان قرار گرفته و وقایع تلخ و شیرینی را از سر گذرانده است. اما با این وجود سرپا مانده است.
تاریخچه قلعه کشیت
قدمت این قلعه را به دوران سلجوقیان و قبل‌تر از آن نسبت می‌دهند. در واقع به نظر می‌رسد که در ساخت این قلعه از ارگ بم و ارگ راین کرمان الهام گرفته شده باشد.متاسفانه زلزله بخش عمده‌ای از قلعه را از بین برده است. تنها بخش‌هایی از این قلعه باقی مانده است. یکی از این بخش‌ها برج و بارویی است که در نزدیک ورودی قلعه قرار دارد. به نظر می‌آید این برج و بارو به منظور نگهبانی از قلعه بنا گشته بودند. همچنین باقیمانده‌ای از خانه‌های خشتی در این قلعه دیده می‌شوند. این قلعه در سال ۱۳۸۶ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. اما مانند خیلی از بناهای ارزشمند و ثبت ملی این کشور خبری از مرمت این بنا نیست. این قلعه در خاموشی به سر می‌برد. اگر تدبیری برای آن اندیشیده نشود قصه‌ها و افسانه‌های این مکان نیز با خود آن برای همیشه به دل خاک فرو خواهند رفت.
معماری قلعه کشیت
مانند تمامی قلعه‌های کویری ایران این قلعه نیز بر اساس اقلیم منطقه بنا گشته‌اند. این قلعه، خانه‌ها و برج و باروهای موجود در آن از مصالح محلی که در منطقه یافت می‌شده، ساخته شده است. خانه‌ها از جنس خشت و گل است. همچنین در بخش‌هایی از قلعه، شاخه‌ها و تنه‌های درختان نخل را که به عنوان مصالح استفاده شده‌اند می‌بینید. سقف خانه‌ها گنبدی است که در تهویه و خنک نگه داشتن هوا تاثیر زیادی داشته است. همچنین استفاده از خشت و گل خام حکم یک عایق را در این خانه‌ها داشته است. به این صورت هوای خنک درون خانه‌ها باقی میمانده است. همچنین از نفوذ گرمای بیش از حد به داخل خانه‌ها جلوگیری می‌کرده است.برج و باروهایی که در سمت چپ قلعه به چشم می‌خورد، برای نگهبانی از قلعه ساخته شده بودند. در پشت قلعه نما و چشم انداز بسیار زیبایی از درختان نخل و روستای کشیت وجود دارد. تماشای این منظره در غروب آفتاب سحرانگیز است.
کشف یک مومیایی در قلعه کشیت کرمان
در سال ۱۳۹۲ وقتی کارگران در حال انجام عملیات راهسازی بودند، یک جسد مومیایی را در اطراف این قلعه پیدا می‌کنند. در واقع از این جسد مومیایی تکه‌هایی باقی مانده بود. این تکه‌ها شامل شانه تا نوک انگشتان دست می‌باشد. اندازه آنها بیشتر از ۸۰ سانتیمتر است. تکه باقیمانده دیگر کف پای یک انسان است که ۶۰ سانتیمتر می‌باشد.
این قلعه افسانه‌های شنیدنی زیادی دارد که مردم این روستا نسل به نسل برای یکدیگر بیان کرده‌اند. مردم این روستا بر این باورند که در گذشته سنگی بزرگ از آسمان بر میان این قلعه افتاده که هنوز باقی است. این سنگ آنقدر بزرگ است که از درب‌های ورودی قلعه به هیچ عنوان قابل عبور نیست و کمی اثبات این عقیده را قوی تر می‌کند.
نظر (0)